Mitem Liecht lösche im Rüümli, schiint die Fasnacht etz doch no es Ändi z’ha – dänkt sich de letschti Gosler ade interne Uslumpete und macht hinder sech d Türe zue. D Schneeflocke tanze ihm om d’Nase ond de Heiwäg schiint soo wit.. Er stürchlet öber d Stäge abe ond stüüret direkt ofe Lindehof zue. Die auti Bruchbuude wär doch emmerno gnueg guet förnes Nickerli.. Im Lindehof zieht e iisige Wind dör aui Späut. De Gosler wo sich unstärblech gfüut het a däm Aabe wett etz nor no eis – ä wind- und wättergschützte Ort zom Schlafe. I de dunkle Chäuerstäge suecht er de Liechtschauter ond stürchlet scho weder. „Ds letschte Shötli esch eis zvöu gse“, fluecht er. Bim Sturz het er es Regal vo aute Büecher metzerrt und de Stoub biist ne ide Nase. Er nemmt es Füürzüg före ond im flackernde Liecht vode Flamme faht er im erste Buech afa läse..

Anno dazomau wo die wöudischte Stubete no im Lindehof stattgfonde hei…

De letschti Gosler het sine Chopf ofs Buech gleit ond d Ouge si ehm zuegheit… Ide Beiz obe ghört mer klirrendi Grüüsch. Es wird gsonge ond gjodlet. Bier ond Kafi fliesse i Ströme. Im Säli hende schwinge ds Gritli ond de Fredu z Tanzbei. Es geit zue ond här wi im höuzige Hemmu. Plötzlech packt mi öper vode Site ond zerrt mi of Tanzflächi. Etz geit öpis, die ganz Nacht wird tanzet und ech cha mi nömm vo dene zwöi schöne Ouge losrisse. Of de Bühni hout de Gläis of d Taschte vo sinere Handorgele aus gäbs kes Morn. Trotz es paar Träsch fühl ech mech vögeliwou. Fantastisch, was i dere  Beiz enne abgeit. I däm Momänt verlüüri z Glichgwecht und gheie grendsvorah über d Bühni, mis letschte Stündli im Lendehof het gschlage…

De rüüdig Gosler verwachet i däm Momänt weder öber de Ziile Anno dazomau..Sine Schädu brommt und er verlaht de Lendehofchäuer – es wott scho afa tage. Eis esch im rüüdige Gosler i däm Momänt klar worde.. öper muess dä Lendehof weder zom Läbe erwecke.. Doch bis es sowit esch, söuge ds Jubiläum ond d Uslumpete vode Ämmegosler e Ihblick gäh, wie wöud dasses gse esch –

anno dazomau!